Bugün Bayburt’un Veysel Mahallesi’ne yolu düşenler, iki metreyi bulan bir taş yığınıyla karşılaşır. Kimi için sıradan bir taş yığınıdır bu, kimi içinse yüzyıllardır dilden dile dolaşan bir efsanenin sessiz şahididir.
Anlatılanlara göre, çok eski zamanlarda burada güzelliğiyle herkesi büyüleyen bir kız yaşarmış. Onunla evlenmek isteyen çokmuş ama gönlünü kimseye kaptırmamış. Ta ki bir gün yiğit bir delikanlı çıkıp da kalbine dokunana kadar… Zamanla bu sevdadan bir oğulları olmuş. Ama kız, hem çevresinden hem de töreden korkmuş. Çaresizlik içinde, bebeğini o sırada oradan geçen bir kadına emanet etmiş.
Delikanlı, olanları öğrenince derin bir hüzünle memleketini terk etmiş. Genç kız ise bir süre sonra başka biriyle evlendirilmiş. Bu evlilikten de bir kız çocuğu dünyaya gelmiş.
Yıllar yılları kovalamış, kader ağlarını örmeye devam etmiş. Oğlan büyümüş, kız büyümüş… Biri annesini, diğeri babasını tanımadan yetişmişler. Derken bir gün yolları kesişmiş. İlk bakışta gönülleri birbirine düşmüş. Ne acıdır ki kardeş olduklarını bilmeden, birbirlerine sevdalanmışlar.
Sevgi onları evliliğe sürüklemiş. Ama rivayete göre, düğün gecesi daha başlarını yastığa koymadan taş kesilmişler. İşte Veysel Mahallesi’nde görülen o taş yığını, bu hazin hikâyenin hatırasıdır derler.
Kimileri bu efsaneyi duyunca ürperir, kimileri ise “kaderden kaçılmaz” diye mırıldanır. Ama taşlar hâlâ oradadır ve sessizce konuşamayan bir aşkı anlatır.
Anlatılanlara göre, çok eski zamanlarda burada güzelliğiyle herkesi büyüleyen bir kız yaşarmış. Onunla evlenmek isteyen çokmuş ama gönlünü kimseye kaptırmamış. Ta ki bir gün yiğit bir delikanlı çıkıp da kalbine dokunana kadar… Zamanla bu sevdadan bir oğulları olmuş. Ama kız, hem çevresinden hem de töreden korkmuş. Çaresizlik içinde, bebeğini o sırada oradan geçen bir kadına emanet etmiş.
Delikanlı, olanları öğrenince derin bir hüzünle memleketini terk etmiş. Genç kız ise bir süre sonra başka biriyle evlendirilmiş. Bu evlilikten de bir kız çocuğu dünyaya gelmiş.
Yıllar yılları kovalamış, kader ağlarını örmeye devam etmiş. Oğlan büyümüş, kız büyümüş… Biri annesini, diğeri babasını tanımadan yetişmişler. Derken bir gün yolları kesişmiş. İlk bakışta gönülleri birbirine düşmüş. Ne acıdır ki kardeş olduklarını bilmeden, birbirlerine sevdalanmışlar.
Sevgi onları evliliğe sürüklemiş. Ama rivayete göre, düğün gecesi daha başlarını yastığa koymadan taş kesilmişler. İşte Veysel Mahallesi’nde görülen o taş yığını, bu hazin hikâyenin hatırasıdır derler.
Kimileri bu efsaneyi duyunca ürperir, kimileri ise “kaderden kaçılmaz” diye mırıldanır. Ama taşlar hâlâ oradadır ve sessizce konuşamayan bir aşkı anlatır.